“Het opsporen van een door glucose gereguleerde insuline zou, in de woorden van Hamlet, ‘een welkom einde zijn’ en vereist een waarlijk innovatief idee. Ik heb zeer goede hoop dat de ‘Grand Challenge Prize’ zal helpen om het idee te vinden dat zich nu nog aan de rand van onze individuele ervaring bevindt; deze ‘crowdsourcing’-methode maakt gebruik van een virtueel netwerk van wetenschappers en niet-wetenschappers om zo het idee te ontdekken.” – William W. Chin, Executive Dean van Onderzoek, Harvard Medical School
Dit soort glucoseresponsieve insuline heeft het potentieel om voor miljoenen mensen met diabetes ter wereld, die nu afhankelijk zijn van insuline (zowel type 1 als type 2), het leven te veranderen. Door alleen te werken als het lichaam het nodig heeft, geeft glucoseresponsieve insuline precies de hoeveelheid insuline die nodig is af als een reactie op het bloedglucoseniveau. Hierdoor worden de bloedglucoseniveau’s beter beheerst en onderhouden gedurende de dagelijkse routine met een dosering van slechts eenmaal per dag of nog minder voor mensen die door diabetes afhankelijk zijn van insuline. Deze nieuwe vorm van insuline hoeft niet met koolhydraten of bloedglucosetests gekalibreerd te worden, in tegenstelling tot het meermaals per dag (of constant) toedienen van insuline.“Hoewel onze insulinepreparaten in de loop van de afgelopen tientallen jaren zijn verbeterd, erkent iedereen dat ze nog verre van perfect zijn. Glucoseresponsieve insuline staat ver boven de huidige insulinetherapieën. Sterker nog, het zou de grootste stap voorwaarts zijn op het gebied van insulinetherapie sinds de ontdekking ervan 90 jaar geleden. Ik twijfel er niet aan dat er een ervaren proteïne-chemicus, een student of iemand er tussenin, in staat zal zijn om met Breakthrough T1D en InnoCentive een samenwerkingsverband aan te gaan om deze uitdaging te overwinnen.” – Irl B. Hirsch, Professor of Medicine, University of Washington Medical Center-Roosevelt
De winnende oplossing voor deze Uitdaging kan dan verder ontwikkeld worden in een tweede fase, genaamd de “Preclinical Proof of Principle Validation” (preklinische validatie van bruikbaarheid van het principe) fase. Deze tweede fase vereist een gedetailleerd voorstel van een onderzoeksplan, wat de winnende Solver(s) de kans gunt om lid te worden van het team dat samengesteld zal worden om de winnende oplossing in de praktijk te brengen. Achtergrond: Insuline-afhankelijke diabetes en de noodzaak voor glucoseresponsieve insuline: Type 1 diabetes is een auto-immuunziekte waarbij het immuunstelsel van het lichaam per ongeluk de insulineproducerende bètacellen in de alvleesklier aanvalt, waardoor men levenslang afhankelijk wordt van externe toediening van insuline. Hierdoor moeten mensen met type 1 diabetes, en ook sommige mensen met gevorderde insuline-afhankelijke type 2 diabetes, hun leven lang meermaals per dag hun bloedsuikerspiegel testen en door middel van injecties of een insulinepomp insuline toedienen. Maar zelfs met die intensieve behandeling zijn de insulinetherapieën van vandaag nog steeds sub-optimaal en is de bloedsuikerspiegel vaak te hoog (hyperglykemie) of te laag (hypoglykemie), wat kan leiden tot levensbedreigende complicaties zoals nierfalen, blindheid, hartziekte, beroerte, en amputatie. Hoewel het nog onzeker is wat de oorzaken hiervan zijn, vermoeden wetenschappers dat genetische en omgevingsfactoren hierbij een rol spelen. Honderden miljoenen mensen ter wereld (met zowel type 1 als type 2 diabetes) zijn afhankelijk van insuline. Diabetes vertegenwoordigd een groot gezondheidsrisico en is wereldwijd een van de grootste doodsoorzaken. Bovendien vertegenwoordigd het een ernstig economisch probleem. De geschatte wereldwijde uitgaven aan gezondheidszorg om diabetes en de complicaties ervan te behandelen en te voorkomen werd in 2010 geplaatst op ten minste $376 miljard (International Diabetes Foundation: Diabetes Atlas, 4e Editie, 2010). In Nederland verwacht men een toename van de gezondheidskosten van 800 miljoen in 2011 naar 963 miljoen in 2025 (bron: diabc, uitgave Diabetes vereniging Nederland, september 2011). Sinds de ontdekking van insuline in 1922 heeft de wetenschappelijke vooruitgang in verloop van tijd geholpen met het verbeteren van de insuline zelf, het toedienen ervan, en het beheren van de bloedsuikerspiegel. De uitvinding van snelwerkende insuline en apparaten zoals injectiespuiten, insulinepompen en bloedglucosemeters heeft ook voor een significante verbetering gezorgd op het gebied van diabetesbeheer. Maar zelfs met ijverig beheer en de vooruitgang van geavanceerde insuline is type 1 diabetes (en insuline-afhankelijke type 2 diabetes) nog lang niet overwonnen of eenvoudig onder controle te houden, voornamelijk door de suboptimale manier waarop insuline nu nog moet worden toegediend aan mensen met deze ziekte. Tegenwoordig is voor alle insulinetherapieën de op vaste tijden afgegeven hoeveelheid insuline op alle plaatsen in het lichaam gelijk. Bij mensen die geen diabetes hebben geeft het lichaam echter insuline af in proportie met plaatselijke bloedglucoseniveau’s, waardoor het wordt toegediend in de weefsels en organen, op gepaste tijden en aan de hand van de specifieke eisen op dat moment. Hierdoor wordt een persoon zonder diabetes geholpen om zijn bloedglucose gedurende de hele dag op het doelniveau te houden. Glucoseresponsieve insuline zou hierdoor voor mensen met diabetes een transformatieve oplossing kunnen zijn waardoor de levenskwaliteit voor mensen met insuline-afhankelijke diabetes enorm verbeterd wordt. Door deze uitdaging op te zetten, zoekt Breakthrough T1D naar nieuwe, revolutionaire ideeën voor de ontwikkeling van dergelijke glucoseresponsieve insuline.