“Bij de helft van de mensen die gediagnosticeerd worden met type 1 diabetes komt deze diagnose pas na hun 30e”, aldus dr. Nicolas Thomas, die recentelijk onderzoek hiernaar heeft uitgevoerd met gegevens uit de UK biobank.
Alhoewel ongeveer 20 jaar geleden de termen “jeugddiabetes” en “ouderdomsdiabetes” werden vervangen door type 1 diabetes en type 2 diabetes, bestaat in de medische wereld nog steeds de opvatting dat het zeldzaam is dat volwassenen een auto-immuunvariant van diabetes ontwikkelen.
Door deze misvatting worden veel volwassenen met type 1 diabetes misgediagnosticeerd en krijgen zij in eerste instantie metformine voorgeschreven in plaats van insuline. Ook is de educatie omtrent type 1 diabetes gefocust op kinderen en tieners, waardoor mensen die later gediagnosticeerd worden vaak minder goede educatie ontvangen.
De diagnose T1D na het 30e levensjaar is echter helemaal niet zo zeldzaam: uit het onderzoek bleek dat 47% van alle T1D patiënten na hun 30e zijn gediagnosticeerd met ofwel “klassieke” type 1 diabetes, ofwel met LADA (latent auto-immune diabetes in adults, een vorm van diabetes die zich trager ontwikkelt dan type 1 diabetes). Maar waar bij mensen onder de 30 slechts 24% van de diabetespatiënten type 2 diabetes heeft, is dit bij mensen boven de 30 jaar 95%, waardoor er eerder wordt gedacht aan type 2, zeker als de patiënt toch reageert op metformine in bijvoorbeeld het geval van LADA. Daarnaast is overgewicht een aanwijzing voor type 2 diabetes, maar doordat dit onder patiënten met type 1 diabetes ook steeds vaker vóórkomt, wordt type 1 diabetes bij volwassenen toch vaak aangezien voor type 2 diabetes.
Dit zou voorkómen kunnen worden door iedereen waarbij diabetes gediagnosticeerd wordt te screenen op antistoffen die meestal aangetroffen worden bij patiënten met type 1 diabetes. Echter is dit te duur om routinematig te doen. Daarnaast geven deze antistoffen in volwassenen minder duidelijk uitsluitsel over het type diabetes dan bij kinderen, waardoor ook een verkeerde diagnose gesteld kan worden. Daar heeft dr. Thomas iets op gevonden. Hij ontwikkelde een risicoscore (T1D-GRS) waarbij gekeken wordt naar 30 nucleotiden in het genetisch materiaal die gelinkt worden aan het ontstaan van type 1 diabetes. Indien een patiënt hoog scoort, is het vrijwel zeker dat hij/zij type 1 diabetes heeft.
Wil jij op de hoogte gehouden worden van alle onderzoeksontwikkelingen? Laat je gegevens achter via onderstaand formulier. “Bij de helft van de mensen die gediagnosticeerd worden met type 1 diabetes komt deze diagnose pas na hun 30e”, aldus dr. Nicolas Thomas, die recentelijk onderzoek hiernaar heeft uitgevoerd met gegevens uit de UK biobank.
Alhoewel ongeveer 20 jaar geleden de termen “jeugddiabetes” en “ouderdomsdiabetes” werden vervangen door type 1 diabetes en type 2 diabetes, bestaat in de medische wereld nog steeds de opvatting dat het zeldzaam is dat volwassenen een auto-immuunvariant van diabetes ontwikkelen.
Door deze misvatting worden veel volwassenen met type 1 diabetes misgediagnosticeerd en krijgen zij in eerste instantie metformine voorgeschreven in plaats van insuline. Ook is de educatie omtrent type 1 diabetes gefocust op kinderen en tieners, waardoor mensen die later gediagnosticeerd worden vaak minder goede educatie ontvangen.
De diagnose T1D na het 30e levensjaar is echter helemaal niet zo zeldzaam: uit het onderzoek bleek dat 47% van alle T1D patiënten na hun 30e zijn gediagnosticeerd met ofwel “klassieke” type 1 diabetes, ofwel met LADA (latent auto-immune diabetes in adults, een vorm van diabetes die zich trager ontwikkelt dan type 1 diabetes). Maar waar bij mensen onder de 30 slechts 24% van de diabetespatiënten type 2 diabetes heeft, is dit bij mensen boven de 30 jaar 95%, waardoor er eerder wordt gedacht aan type 2, zeker als de patiënt toch reageert op metformine in bijvoorbeeld het geval van LADA. Daarnaast is overgewicht een aanwijzing voor type 2 diabetes, maar doordat dit onder patiënten met type 1 diabetes ook steeds vaker vóórkomt, wordt type 1 diabetes bij volwassenen toch vaak aangezien voor type 2 diabetes.
Dit zou voorkómen kunnen worden door iedereen waarbij diabetes gediagnosticeerd wordt te screenen op antistoffen die meestal aangetroffen worden bij patiënten met type 1 diabetes. Echter is dit te duur om routinematig te doen. Daarnaast geven deze antistoffen in volwassenen minder duidelijk uitsluitsel over het type diabetes dan bij kinderen, waardoor ook een verkeerde diagnose gesteld kan worden. Daar heeft dr. Thomas iets op gevonden. Hij ontwikkelde een risicoscore (T1D-GRS) waarbij gekeken wordt naar 30 nucleotiden in het genetisch materiaal die gelinkt worden aan het ontstaan van type 1 diabetes. Indien een patiënt hoog scoort, is het vrijwel zeker dat hij/zij type 1 diabetes heeft.
Wil jij op de hoogte gehouden worden van alle onderzoeksontwikkelingen? Laat je gegevens achter via onderstaand formulier.