Door Robin Goudeketting

Een zestal insulinemoleculen

Slimme insuline kan op verschillende manieren werken. Zoals in het voorgaande artikel besproken, wordt slimme insuline actiever als er meer glucose in het bloed zit. Het is dan ook goed om eerst te weten wat normale insuline doet in het lichaam.

Insuline als signaal

Je kunt insuline zien als een signaal, zoals een radio dat ook kan ontvangen. Elke cel in je lichaam heeft een heleboel antennes om dit signaal op te kunnen vangen. Zodra een cel dit insuline-signaal ontvangt, neemt deze glucose op. Dit zorgt dat de cel brandstof krijgt, en dat de bloedglucosespiegel niet te hoog wordt. Om te zorgen dat insuline actiever wordt als er meer glucose is, moet er een mechanisme zijn waardoor de antennes het signaal beter ontvangen als er meer glucose in het bloed zit en en minder goed als er weinig glucose aanwezig is.

Eén manier om dit voor elkaar te krijgen, is door een schakelaar in de insuline zelf te maken. Er lopen onderzoeken waarin gekeken wordt of insuline zo aan te passen is dat het een verbinding aan kan gaan met glucose. Je kunt je dat voorstellen als een voetbal, waarbij de glucose de lucht is die in de bal moet zitten. Met lucht werkt een voetbal naar behoren, terwijl hij minder goed werkt als er geen lucht is. Zo moet de insuline ook werken. Zodra er glucose is, moet er een wisselwerking zijn met de insuline waardoor deze van vorm verandert. De kunst is om het zo te maken dat deze veranderde vorm in de aanwezigheid van glucose een signaal vormt voor de insuline-antennes op de cellen.

Kan de insuline dan ook ‘uit’?

Daarnaast moet de interactie tussen glucose en insuline niet permanent zijn, anders gaat het signaal niet meer uit. De glucose en insuline moeten dus ook makkelijk loskomen van elkaar als de bloedsuikerspiegel daalt. Het ontwikkelen van zo’n insulinemolecuul is lastig gebleken, omdat insuline een heel gevoelig molecuul is.

Medio 2017 is een onderzoek gefinancierd met bijna twee miljoen dollar van het Breakthrough T1D. Het onderzoek wordt geleid door professor Michael S. Strano aan de Amerikaanse universiteit MIT. Zijn onderzoek richt zich op het nauwkeurig onderzoeken van het insuline molecuul. Door vele analyses te doen en insuline te modelleren, gaat de onderzoeksgroep van Strano eerst mogelijk werkende opties digitaal ontwikkelen en testen. Daarna zullen ze de 24 meest veelbelovende opties echt gaan maken, die ze vervolgens op cellen kunnen gaan testen. De vijf beste daarvan zullen in dierproeven verder onderzocht worden. Daarom zal het nog jaren duren voordat deze vormen van slimme insuline op de markt komen.

In een volgend artikel zullen we ingaan op de andere manieren waarop insuline slim gemaakt kan worden.

Lees ook:
Slimme insuline: waar staan we?
Hoe laten we insuline slim werken?
Insuline “slim” maken door add-ons