Wetenschappers hebben aangetoond dat bij verschillende aandoeningen, van psychiatrische tot metabole en cardiovasculaire aandoeningen, de verstoring van het interne uurwerk van het lichaam betrokken is. Een recente publicatie van de door Breakthrough T1D gefinancierde onderzoeker en arts Joseph Bass suggereert dat de interne klok ook een factor in de ontwikkeling van type 1 diabetes kan zijn.
Dr. Bass en zijn groep zagen bij muizen dat verstoring van de interne klok leidde tot glucose-intolerantie. De mogelijkheid bestaat dat soortgelijke effecten kunnen voorkomen bij mensen.
Interne klok
Het tijdstip van de meeste biologische activiteiten – zoals eten en slapen – wordt in de hersenen gelijkgesteld met de dagelijkse lichtcyclus door de belangrijkste interne klok van het lichaam. De belangrijkste klok communiceert met een netwerk van kleinere klokken in weefsels en organen in het lichaam, zoals de alvleesklier.
De groep van dr. Bass had al eerder bevonden dat de klok in de alvleesklier een rol speelt in het afgeven van insuline en dus het normaliseren van de glucoseconcentratie in het bloed. Hoe dit precies werkt werd alleen nog niet begrepen. De nieuwe resultaten laten bij cellen van zowel mensen als muizen zien dat de klok van de alvleesklier compartimenten aanstuurt die insuline afgeven uit bètacellen en zo de glucoseconcentratie in het bloed regelen.
Verstoring
De samenstelling en beweging van deze compartimenten wordt beïnvloed door moleculen die via genetische regulering afgegeven worden door de klok. Verstoring van de klok voorkomt insuline-afgifte in volwassen muizen, waardoor er ernstige glucose-intolerantie ontstaat.
Met het in kaart brengen van de genetische targets van de klok in de alvleesklier, bieden de nieuwe resultaten waardevolle informatie over de moleculaire mechanismen die de afgifte van insuline regelen. Ook denken de onderzoekers dat genen de gezondheid van de bètacellen reguleren en dat verstoring van het 24-uursritme kan zorgen voor stress in bètacellen, waardoor ze uiteindelijk vernietigd worden. Dit suggereert dat Dr. Bass’s werk gevolgen heeft voor zowel type 1 als type 1 diabetes.
Waarom is dit van belang?
Meer onderzoek is nodig om de mogelijke rol te karakteriseren van de verstoring in het 24-uursritme in de ontwikkeling van diabetes. Momenteel verkent de groep de rol van de verstoring in het 24-uursritme in de vernietiging van bètacellen en de ontwikkeling van type 1 diabetes. De studie is bedoeld om nieuwe targets te identificeren voor behandelingen die het leven van een bètacel verlengen en die insuline-afgifte bij mensen met T1D herstellen of behouden.
Het herstel van de natuurlijke productie van insuline bij mensen met T1D zou hun genezing kunnen betekenen. De studie van Dr. Bass suggereert dat een verstoord 24-uursritme zou kunnen bijdragen aan een verminderde afgifte van insuline en de dood van beta-cellen; het voorkomen of omkeren van deze verstoring zou dus een weg kunnen zijn naar het voorkomen of omkeren van T1D.