Een van de oplossingspaden van Breakthrough T1D is “slimme” ofwel glucosegevoelige insuline. Dit is insuline die bijvoorbeeld één keer per dag gespoten wordt en zichzelf als het ware activeert als je bloedsuikerspiegel stijgt. Als je bloedsuikerspiegel vervolgens laag genoeg is, schakelt de insuline zichzelf weer uit. Hierdoor zouden hypo- en hyperglykemieën voorkomen worden. Wij geven een korte update over de meest recente door Breakthrough T1D gefinancierde onderzoeken op dit gebied.
Het eerste onderzoek wordt uitgevoerd aan de Case Western University in Amerika. Bij dit onderzoek worden verschillende insulinevormen onderzocht op werkzaamheid. Deze insulinevormen hebben een actieve en inactieve vorm. Bij een hoge bloedsuikerspiegel veranderen de moleculen in de insuline van vorm waardoor zij actief worden. Zodra de bloedsuikerspiegel dan weer lager wordt veranderen de moleculen weer terug naar de inactieve vorm. De moleculen gaan in vitro (bijvoorbeeld op een petrischaaltje) onderzocht worden met behulp van lichttechnieken. Hierbij worden ze in een vloeistof met een hoge glucoseconcentratie geplaatst, en in een vloeistof met een lage glucoseconcentratie. De moleculen die hierbij het beste reageren op de glucoseconcentraties, worden vervolgens in proefdieren getest.
Bij de proefdiertests wordt gekeken naar de opname van glucose bij een hoge, normale en lage bloedsuikerspiegel. Als er veel glucose wordt opgenomen bij een hoge bloedsuikerspiegel, en weinig bij een lage bloedsuikerspiegel, is dit een goed teken. Dat betekent dat de insulinemoleculen inactief worden en dus doen wat de bedoeling is.
De moleculen die in dit onderzoek worden gebruikt verschillen van slimme insulines die momenteel worden getest door de afwezigheid van een membraan. Bij andere slimme insulines reageert het membraan op veranderingen in de glucosespiegel en niet de insuline zelf. Doordat bij dit onderzoek de insuline zelf reageert, duurt het minder lang voor er actieve insuline in het bloed is, waardoor de glucosespiegel minder stijgt.
Een ander onderzoek wordt uitgevoerd aan het Massachusetts Institute of Technology. Dit onderzoek is meer gericht op het ontwikkelen van een wetenschappelijk kader voor de kwaliteit van slimme insulines. Hierbij worden onder andere algoritmes ontwikkeld die de precisie van slimme insulines kunnen voorspellen. Ook wordt er gekeken naar parameters voor de werkzaamheid van slimme insulines en het beschrijven van de werkzaamheid van slimme insuline onder verschillende omstandigheden. Ook zullen er 24 insulineanalogen worden gemaakt op basis van het gevonden wetenschappelijke kader, die in een petrischaaltje getest zullen worden op hun werkzaamheid. De vijf die hierbij het meest werkzaam zijn zullen vervolgens in proefdieren worden getest.
Beide onderzoeken zijn vorig jaar gestart. De resultaten worden verwacht in 2020.
Een van de oplossingspaden van Breakthrough T1D is “slimme” ofwel glucosegevoelige insuline. Dit is insuline die bijvoorbeeld één keer per dag gespoten wordt en zichzelf als het ware activeert als je bloedsuikerspiegel stijgt. Als je bloedsuikerspiegel vervolgens laag genoeg is, schakelt de insuline zichzelf weer uit. Hierdoor zouden hypo- en hyperglykemieën voorkomen worden. Wij geven een korte update over de meest recente door Breakthrough T1D gefinancierde onderzoeken op dit gebied.
Het eerste onderzoek wordt uitgevoerd aan de Case Western University in Amerika. Bij dit onderzoek worden verschillende insulinevormen onderzocht op werkzaamheid. Deze insulinevormen hebben een actieve en inactieve vorm. Bij een hoge bloedsuikerspiegel veranderen de moleculen in de insuline van vorm waardoor zij actief worden. Zodra de bloedsuikerspiegel dan weer lager wordt veranderen de moleculen weer terug naar de inactieve vorm. De moleculen gaan in vitro (bijvoorbeeld op een petrischaaltje) onderzocht worden met behulp van lichttechnieken. Hierbij worden ze in een vloeistof met een hoge glucoseconcentratie geplaatst, en in een vloeistof met een lage glucoseconcentratie. De moleculen die hierbij het beste reageren op de glucoseconcentraties, worden vervolgens in proefdieren getest.
Bij de proefdiertests wordt gekeken naar de opname van glucose bij een hoge, normale en lage bloedsuikerspiegel. Als er veel glucose wordt opgenomen bij een hoge bloedsuikerspiegel, en weinig bij een lage bloedsuikerspiegel, is dit een goed teken. Dat betekent dat de insulinemoleculen inactief worden en dus doen wat de bedoeling is.
De moleculen die in dit onderzoek worden gebruikt verschillen van slimme insulines die momenteel worden getest door de afwezigheid van een membraan. Bij andere slimme insulines reageert het membraan op veranderingen in de glucosespiegel en niet de insuline zelf. Doordat bij dit onderzoek de insuline zelf reageert, duurt het minder lang voor er actieve insuline in het bloed is, waardoor de glucosespiegel minder stijgt.
Een ander onderzoek wordt uitgevoerd aan het Massachusetts Institute of Technology. Dit onderzoek is meer gericht op het ontwikkelen van een wetenschappelijk kader voor de kwaliteit van slimme insulines. Hierbij worden onder andere algoritmes ontwikkeld die de precisie van slimme insulines kunnen voorspellen. Ook wordt er gekeken naar parameters voor de werkzaamheid van slimme insulines en het beschrijven van de werkzaamheid van slimme insuline onder verschillende omstandigheden. Ook zullen er 24 insulineanalogen worden gemaakt op basis van het gevonden wetenschappelijke kader, die in een petrischaaltje getest zullen worden op hun werkzaamheid. De vijf die hierbij het meest werkzaam zijn zullen vervolgens in proefdieren worden getest.
Beide onderzoeken zijn vorig jaar gestart. De resultaten worden verwacht in 2020.